Wat vliegt de tijd voorbij.. Mijn laatste blogmomentje is alweer aangebroken!
Ondanks dat veel studenten van onze groep al bezig zijn met het naar huis gaan, ben ik nog steeds ontzettend aan het genieten van mijn tijd hier. De laatste week hebben we onze verslagen afgerond en twee lessen gegeven en nu is ons project zo goed als afgesloten. Er rest ons nu eigenlijk niks anders dan afscheid nemen van iedereen middels veel etentjes en feestjes.
Van de week zijn Anne ne ik ook nog naar een huttendorpje gefietst om al onze kleren etc. uit te delen. Alhoewel deze mensen niks hebben werd gelijk alles uit de kast gehaald om ons welkom te laten voelen en natuurlijk hoort de bereiding van nshima, de plaatselijke hap, daarbij. Omdat Anne en ik niet werkeloos toe wilden kijken vroegen we de vrouwen ons te leren deze hap klaar te maken. Gelijk kwamen alle inwoners van het dorpje om het hoekje kijken om even goed en hard te kunnen lachen. We schijnen nog een aantal lesjes nodig te hebben, maar een ervaring was het zeker.

Alhoewel ik zeker de vriendelijke, positieve en relaxte mentaliteit van Zambia ga missen, hunker ik stiekem ook wel naar hygiene en wat ontwikkeling. Vooral de laatste paar weken viel met regelmaat het water weg. Hierdoor konden wij soms dagenlang niet wassen en niet het toilet doorspoelen. BAH! Je kunt je voorstellen dat fris anders is.
Ook de indrukken van de gezondheidszorg waren af en toe schokkend. Zo zijn Anne en ik in een verloskundigen kliniek geweest. Deze vrouwen worden met zijn allen hoogzwanger op een dun matje naast elkaar op de grond gelegd, totdat het kind dna eindelijk komt. Verdoving is hierbij niet nodig, want daar schijnen de vrouwen hard van te worden.
Geestelijke gezondheidszorg kennen ze hier niet, want iemand die psychotisch is, is hier gewoon behekst. Verder waren materialen vaak niet steriel en dragen verpleegkundigen hier af en toe verantwoordelijkheid voor meer dan 40 patienten, waarbij zij dan ook als dokter fungeren. Ik blij dat ik de gezondheidszorg in Nederland in ga kan ik je vertellen!

Toch was dit werkelijk waar een prachtige ervaring. Ik heb gezien hoe mensen met verschrikkelijk weinig kunnen leven en toch ontzettend gelukkig zijn. Daadwerkelijk een prachtervaring die ik nooit meer zal vergeten!

Tot dinsdag allemaal! Heel erg bedankt voor alle lieve kaartjes en reacties. Ik heb ervan genoten alles te lezen. De laatste foto'tjes volgen later, want het uploaden werkt niet echt.

Salani Bwino! (Doei!)